Veluwse Boys 2 – VVOG 5

En jawel, na vier weken ijs en vrieskou is het weer zover, potje ballen! Zeub’mtien man, lekker zonnetje, ofwel niks te klagen. Bovendien meteen een prijs te pakken: teamuitje bij SOS Events als dank voor de niet aflatende de steun voor Onze Club* (*ik bedoel dus VVOG).

Op het programma: Veluwse Boys uit, voor iedereen een bekende tegenstander, behalve voor Tim. Mooi man, daar op sportpark Westeneng. Toegegeven, de grasmat heeft te lijden gehad onder de sneeuw: meer geel dan groen en veel zand ertussen. Maar goed geverticuteerd, dat weer wel. Je verwacht met zoveel Gardeners ook eigenlijk niet anders.

Nu staan de Boys laatste, thuis hadden we eenvoudig gewonnen. Jonge gasten bovendien, die worden vast met de tijd beter net als goede whisky. Van de nummer laatst kun je alleen verliezen. Kortom, we gaan het weer moeilijk krijgen.

We starten met de volgende elf: achterin Koos, Sneijder, Vlaggie, Peter en Nix (hoppa gewoon 90 minuten!). Jake, Tim, Pieter en Daniël op het middenveld en Johnny en Alwin in de spits.

De start is veelbelovend. Door vroeg druk te zetten, krijgen we al snel een paar aardige kansen. Helaas ontbreekt de scherpte in de afwerking. Combinerend loopt het moeizaam en rommelig (balvaste spits ergens?). En welja, er volgt een waarschuwende counter en daarna zowaar één echte aanval van de Garderaars. Gevolg: het eerste schot op goal van de Gardernaren zwabbert, van richting veranderd, zo door de benen van onze laagvliegende keep: 1-0. Die jonge gasten maken het ons dan toch ff lastig met wat lange ballen. Wij hebben meestal de bal snel weer terug, maar met de linies te ver uit elkaar is het voetballend niet om aan te zien. En als we er al eens doorkomen, is er altijd wel een vriendelijke Gardernees bereid om je onderuit te lopen. Maar het komt goed. Een knappe Nelis (“zo kan het ook!”) van Tim zorgt voor de verdiende 1-1 ruststand. Lekkere goal, nu de rest nog. O ja, de scheids ziet lang niet alle overtredingen van de geel-rode jongemannen van de Veluwe, maar hij durft ze gelukkig ook geen pingel te geven. Het was erbuiten, toch Sneijder?

Een vijfje voor de eerste helft. Het moet de tweede helft dan maar gebeuren. Enter Marcelo! En Evert en Frank. En Dirk natuurlijk, voor eventjes dan. Maar vooral Marcelo: die rust, die functionele techniek, dat overzicht, dat sex-appeal, wat lekker dat ‘ie er weer bij is. En wat een heerlijke pass, precies op het koppie van de goed vrijlopende Jake. Tegendraads met een boogje, de enige manier want dan staat de keeper aan de grond genageld. Goeie goal, 1-2 voorsprong. Had een kansje eerder gekund, maar we zeuren niet. Het is de beste fase van de wedstrijd. Een heerlijke rush van Sneijder eindigt in de handen van de keeper, had een beter lot verdiend. En een prima aanval over meerdere schijven: strakke breedtepass Daan, aanname Jake, tikkie op Pieter, tikkie breed op Tim, passje Tim op Frank, randje buitenspel, bal te ver vooruit… nee precies ver genoeg, teentje uitsteken en 1-3! Wedstrijd beslist, punten in de koffer. Daarmee is meteen ook alles gezegd. Wat volgt is enkel nog wat gestoei en gemopper en de nodige gemiste kansen. Goed was het niet. Dat kan na vier weken stilzitten alleen maar beter worden.

Mooiste moment: die twee geblesseerde toeschouwers die op het racefietsje de reis van Harderwijk naar Garderen maken om toch op de bank te zitten. Respect Cor en Niels, sterkte met herstel!