Met het oog op… dvs Ermelo 8 – VVOG 5

The Back Street Boy

Hij greep de uitgestoken hand ferm aan. Ze keken elkaar in de ogen, en ze lachten naar elkaar. De één als een boer met kiespijn, de ander met een triomfantelijke blik.

Op een feestelijke bijeenkomst in 2010 schudde mijn schoonvader deze jongeman de hand met de  woorden: “Was jij vroeger niet dat straat-schoffie, die zo’n vijf keer over mijn auto was geklommen?”

Hij knikte bevestigend.

Dat vroeger, was het jaar 1985. Jullie weten wel, de tijd van de Panini-plaatjes, gevolgd door The A-Team & Knight Rider. Het was een gigantische rage. De voetbalplaatjes kocht ik altijd met mijn moeder 1x in de twee weken, bij een speelgoedwinkel. Voor 2 gulden 50 kreeg ik dan 3 zilvergekleurde pakjes met 7 voetbalplaatjes. De sfeer die daarbij hoorde, bij het openmaken van het pakketje en de hoop dat er veel nieuwe plaatjes in zouden zitten, die spanning, ik zie het nog voor me. En ook de teleurstelling, vooral bij de A-team plaatjes, van de nummers 1-10 had ik er maar 3, de rest had ik bijna allemaal, maar de plaatjes van het begin zaten op een gegeven moment niet meer in de pakketjes, die moest je op het schoolplein zien te ruilen…..

Waarschijnlijk hebben jullie al in de gaten dat de titel van dit stuk tweeledig is en beiden hebben betrekking tot onze mystery guest. Street-boy heb ik hierboven al beschreven, nu nog ”the Back”.

Het is niet de links -of rechts back, nee het gaat om de blessuregevoelige rug van onze nummer 8.

Ik heb eens zitten graven en verdiepen, en ik ben achter de oorzaak gekomen van deze vervelende blessure, die deze jongen vaak parten speelt:

Terug in de tijd, naar 24 november 2012, “we”, spelen uit tegen DVS, toeschouwers Mevr Kip, Minikip, C.Mak (geblesseerd) op een verschrikkelijk hobbelig veld, barre/koude omstandigheden èn een te zachte bal, aldus onze reporter:

Maar meer dan 2 keer overspelen bleek toch wat moeilijk. Veelvuldig balverlies door matige gespeelde ballen zorgde voor onrustig en onverzorgd voetbal. Koos coachte de longen uit zijn lijf, Dirk schreeuwde gefrustreerd in het Duits.

Bij een 0-1 stand krijgt Alwin de bal van Pieter, en met een laatste krachtsinspanning schiet hij de bal in de verre hoek. Dat het ook bij hem zelf in de rug en in de spieren schiet, weet niemand. Sterker nog, een ieder die een groen-wit shirt aan heeft werpt zich op Alwin, een kluwen aan spelers is het resultaat, als een grote bal gemaakt van elastiekjes, nooit eerder vertoond, het op die manier vieren van een doelpunt (Bokito heeft een keer in de laatste minuut een goal gemaakt, toen sprong een aantal hem om de HALS, niet op de RUG) Evert helpt Alwin over de zijlijn en vervangt hem.

Die overwinning in 2012 draagt bij aan een positief uit-resultaat tegen DVS: 6 overwinningen, 2 gelijke spelen en 2 nederlagen.

Nog een leuk detail: in alle competities waarin we DVS troffen (beker daargelaten), speelden wij eerst “uit”.

Zaterdag moeten we tegen het 8e van de wespen.

Op 7 oktober 2006 was de uitslag DVS 8 – VVOG 6-4, na een 0-2 voorsprong,. Kleine details: Michiel die afwezig was door een verstandskies, en een gastspeler genaamd JW Stoffer.

Op 17 oktober 2009 was het maar liefst 0-8 voor de groenhemden.

Een laatste detail omtrent Alwin Teune: hij liep dan weliswaar over de auto van mijn schoonvader, de volgende dag stond ie wel bij diezelfde meneer op de stoep om zijn excuses aan te bieden. Dat siert de persoon Teune, op het veld af en toe dat irritante schoffie, maar wel met het hart op de goede plaats.

Als foto heb ik een voetbal-plak-plaatje bewaard uit een actie van de lokale supermarkt uit 2012.