VVOG 5 – Hoevelaken 6

Zaterdag is weer de mooiste dag van de week…!

Eindelijk was het zo ver; na ruim een half jaar afwezigheid mocht ik mijn rentree maken bij VVOG. En deze keer bij niet zomaar een elftal. Ik mocht meedoen met de ‘grote jongens’ van VVOG 5. Modelprofs waar ik jarenlang tegen opgekeken heb, en naast wie ik nu in de kleedkamer mocht plaatsnemen; Sneijder, Frank, de Nijmannetjes, Koos, Jake, Rody en nog vele anderen, die ik meerdere malen heb nagespeeld op de kleine trappleintjes rond mijn ouderlijk huis. Een droom die uitkwam, en waar ik me dan ook goed op heb voorbereid.

Vrijdagmiddag m’n schoenen in het vet gezet, tas gepakt en ’s avonds goed gegeten en op tijd naar bed gegaan. Geen moment te laat willen komen op zaterdagochtend, om te voorkomen dat de trainer een excuus heeft om je op de bank te zetten. Ruim voor 11.30 uur arriveren, en alleen Cor aantreffen in de kantine. Blijkbaar neemt men het dus niet zo nauw met de regels. Dat scheelt, lekker ontspannen sfeertje. Rond 11.45 uur was het gros aanwezig, en konden we ons gaan voorbereiden op de wedstrijd.

Nadat Koos een kleinigheidje in ontvangst mocht nemen voor de geboorte van z’n zoon Aron (Winter, wellicht?), nam hij de opstelling en tactiek met ons door. In een 4-4-2 moesten we Hoevelaken gaan bestrijden. De boodschap was simpel: meer scoren dan de tegenstander. Dat moest lukken, gezien het voetballend vermogen van de ploeg en de getergde koppies na het verlies tegen ‘die andere club uit Harderwijk’.

Na een lekkere warming-up op een ietwat zwaar en winderig veldje 6, kregen we nog wat laatste tips van Pieter; ‘mondje dicht tegen de scheids, en accepteren dat ie veel door laat spelen’. De wedstrijd was nog geen 23 seconden oud, en de eerste overtreding was een feit; Dirk werd teruggewezen, na appelleren.

Dit nam niet weg dat VVOG dicteerde; de bal ging lekker rond, Hoevelaken moest er achteraan. Cor vroeg in de 4^e minuut een publiekswissel aan, en ging er met een staande ovatie af. Spiertje in de lies, speelde hem parten. Michiel nam z’n plekkie over, en deed dit met verve. De machine begon zo niet nog beter te draaien, en het was daarmee wachten op de eerste goal. Die kwam er in de 13^e minuut, al was dat niet bepaald een mooie. De bal belandde per toeval voor de voeten van Tim, die een streep in de linker bovenhoek in gedachten had. Het werd echter een rollertje rechtsonder. Ook deze uitvoering bleek de keepert echter te machtig: 1-0.

De 2-0 viel niet veel later, nadat Chiellini’s slalom strandde in schoonheid. Opnieuw viel de bal voor de voeten van Tim, die zichtbaar wat opgestoken had van de training van Sneijder, en de bal linksonder tegen de touwen schoot.

In het vervolg behield VVOG het overwicht, maar moest het oppassen voor spaarzame uitvallen van de ietwat lompe boeren uit Hoevelaken. Gelukkig was de achterste linie scherp, en gaven Baartsen en Sneijder de spitsen geen centimeter.

Het spel werd onzorgvuldiger, dus hoog tijd voor een bak thee. Zo vond ook de scheids, die het sein gaf voor de rust. Opnieuw was de boodschap van Koos simpel: ‘3-0 en 4-0 maken, dan gaan de koppies hangen en hebben we een makkelijke middag’. Dit liep anders.

Aan strijd ontbrak het niet de tweede helft, maar het ‘one-touch’ van de eerste helft kwam er niet meer uit. Verdedigend in elk geval een tweetal noemenswaardige hoogtepunten: Sneijder die een bal schitterend uit de doelmond gleed en Dirk die brilloos een corner onschadelijk maakte. Aanvallend één hoogtepunt, en misschien gelijk wel doelpunt van het jaar (en alle voorgaande). Wie zich de goal van Robin van Persie tegen Spanje kan herinneren (jaja, die snoekduik, op aangeven van Blind), begrijpt wat ik bedoel. Een afgeslagen corner, belandt bij Baartsen. Die twijfelt niet, en brengt de bal terug in de box, alwaar Jake na een secondenlange zweefvlucht de bal precies goed op z’n hoofd krijgt, en deze met een prachtige boog over de grabbelende handjes van de keepert tegen de touwen plaatst; 3-0.

Op ’t hoogtepunt stoppen, zo vond ook de scheids. De drie punten bleven in Harderwijk, en het was hoog tijd voor een biertje!

Na afloop bleek dat de koplopers tegen elkaar punten hebben verspeeld, dus dat alles nog mogelijk is. Met nog zeven wedstrijden te gaan, voorspel ik dat we eind van het seizoen op de platte kar Harderwijk doorrijden, vergezeld door de cup met de grote oren. En dat allemaal, met mijn helden van vroeger! 😉

Al met al een geslaagde middag; wat mij betreft is zaterdag weer de mooiste dag van de week!

Tim